گاهی وقت‌ها اشتهای زیادی دارم و نمی‌توانم خودم را کنترل کنم،آیا این به دیابت من ربطی دارد؟
عضی افراد در پاسخ به نیازهای احساسی خود به پرخوری روی می‌آورند
ممکن است ارتباط داشته باشد. دلایل زیادی برای اشتهای زیاد وجود دارد. اشتهای زیاد گاهی منشأ روانی دارد. بعضی افراد در پاسخ به نیازهای احساسی خود به پرخوری روی می‌آورند زیرا پرخوری به طور موقت، به احساس رضایت منجر می‌شود ولی چون به نیاز واقعی بیمار پاسخ صحیح داده نمی‌شود بار دیگر فرد به پرخوری روی می‌آورد. اگر دیابت سبب عدم رضایت شما از زندگی بشود؛ می‌تواند به پرخوری عصبی منجر شود.در بعضی از مردم حس سیری به خوبی درک نمی‌شود و با وجود این‌که معده پر شده است علامت لازم به مغز برای جلوگیری از خوردن بیش‌تر فرستاده نمی‌شود. دلیل این مسئله به خوبی روشن نیست.
بعضی بیماران برای جلوگیری از افت قند خون پرخوری می‌کنند. برخی از آن‌ها آن‌قدر از افت قند خون می‌ترسند که همیشه معده‌ی خود را پر نگه می‌دارند. صحبت کردن با بیمار در برای کاستن از این ترس‌ها مؤثر است و می‌تواند تا اندازه‌ای از پرخوری بی‌جا جلوگیری کند. بیمارانی که به افت مکرر قند دچارمی‌شوند به بازنگری درمان نیاز دارند نه پرخوری.