عوارض پاها
اختلالات و مشکلات مختلفي در پاهای بیماران دیابتی به وجود می‌آید. حتی مسايل و مشکلات پیش پا افتاده نیز ممکن است به مسايل خطیر تبدیل شود.
اختلالات و مشکلات مختلفي در پاهای بیماران دیابتی به وجود می‌آید. حتی مسايل و مشکلات پیش پا افتاده نیز ممکن است به مسايل خطیر تبدیل شود. مشکلات پا بيش‌تر در بیمارانی به وجود می‌آید که پيش‌تر گرفتاری اعصاب پا (نوروپاتی) پیدا کرده‌اند. در این حالت احساس درد پاها از بین رفته است. اختلال در گردش خون پاها و یا تغییر شکل پاهای شما نیز در میزان ابتلای پاها بسیار مؤثر است.تغییرات پوست
دیابت می‌تواند سبب تغییر در پوست پای شما شود. گاهی ممکن است پوست شما بسیار خشک شود. ممکن است سطح پوست شما پوسته پوسته شود و یا ترک‌هایی روی آن به وجود آید. علت آن است که اعصابی که مسئول حفظ رطوبت و چربی پوست شما بوده از بین رفته است.
پس از استحمام و پس از خشک کردن آب اضافی روی بدن، از یک ترکیب روغنی مانند وازلین و یا کرم دست، برای نگهداري رطوبت روی بدن استفاده کنید.
از به کار بردن ترکیبات روغنی برای وسط انگشتان پا خودداری کنید. رطوبت اضافی سبب ایجاد عفونت می‌شود.
کالوس‌ها (پینه‌ها)
کالوس‌ها روی پای دیابتی‌ها زودتر به وجود می‌آید و سریع‌تر نیز رشد می‌کند. علت این پدیده، فشارهای نامتقارن روی کف پای بیماران دیابتی است. کالوس اضافی نشان‌دهنده‌ی نیاز به کفی مخصوص و کفش‌های درمانی است.
کالوس‌ها اگر درمان و صاف نشود بسیار ضخیم می‌شود و در نهایت به وجود آمدن زخم در آن ناحیه منجر می‌شوند. هرگز خودتان سعی نکنید کالوس‌ها و میخچه‌ها را ببرید. این کار سبب به وجود آمدن زخم و عفونت می‌شود. اجازه بدهید پزشک متخصص این کار را انجام بدهد.
همچنین سعی نکنید کالوس‌ها و میخچه‌ها را با مواد شیمیایی از بین ببرید. ممکن است این مواد موجب سوزاندن پوست شما شود.
استفاده‌ي روزانه از سنگ پا می‌تواند کالوس‌ها را کنترل کند. بعد از استفاده از سنگ پاف از یک نرم‌کننده مانند وازلین استفاده کنید.
زخم‌های پا
زخم‌ها بيش‌تر روی قوزک پا یا کف انگشت بزرگ به وجود می‌آید. زخم روی کناره‌های پاها بيش‌تر به دليل استفاده از کفش تنگ به وجود می‌آید. به خاطر داشته باشید حتی اگر زخم‌های شما فاقد هرگونه درد می‌باشد، آن‌ها را به پزشک خود نشان دهید. زخم‌های فراموش شده ممکن است باعث به وجود آمدن عفونت و در نتیجه از دست رفتن یک عضو شما شود.
اقدامات درمانی پزشک شما بر پايه‌ي نوع زخم، متفاوت خواهد بود. شايد از پای شما عکس رادیولوژی گرفته شود که ثابت شود استخوآن‌های شما صدمه ندیده است. ممکن است بافت‌های مرده و عفونی برداشته شوند. برای این منظور احتمال دارد شما در بیمارستان بستری شوید. احتمال دارد پزشک شما از زخم‌های شما براي یافتن نوع و حساسیت میکروب، کشت تهیه نماید.
مواظبت از پاها برای شما امر ضروری است. راه رفتن روی پای زخم شده می‌تواند به بزرگ‌تر شدن زخم و عميق‌تر شدن عفونت منجر شود.
ممكن است پزشک معالج براي حفاظت از پای شما از کفش مخصوص، آتل و یا گچ استفاده نماید.
اگر زخم پای شما بهبودی پیدا نکند و جریان خون پایتان خوب نباشد؛ شايد به ویزیت توسط جراح عروق نيازمند باشيد.
در هر حال کنترل قند خون بسیار حايز اهمیت است. قند خون بالا، جنگ با میکروب‌ها را بسیار مشکل می‌کند.
جریان ناکافی خون
جریان نامناسب خون به پاها، جنگ با میکروب‌ها و التیام زخم‌ها را دشوار مي‌‌سازد. دیابت موجب تنگ و سخت شدن عروق پاها می‌شود. می‌توانید بعضی از عوامل تنگی عروق را کنترل کنید. سیگار نکشید، سیگار کشیدن سبب سخت‌تر شدن دیواره‌ی عروق می‌شود. فشار خون و کلسترول خود را کنترل نمایید.
اگر در پاهای خود احساس سردی می‌کنید شايد در صدد گرم کردن آن‌ها با استفاده از آب داغ، کیسه‌ی آب گرم و یا حوله‌ی گرم برآیید و این‌ها موجب سوختگی پاهای شما بشود. بهترین راه برای گرم کردن پاهای سرد، استفاده از جوراب گرم است (نه گرم کردن پاها).
ممکن است بعضی بیماران هنگام پیاده‌روی سریع، بالا رفتن از یک سربالایی و یا راه رفتن روی سطوح سخت، احساس درد در عضلات ناحیه‌ی پشت ساق پا کنند.
به این حالت لنگی متناوب می‌گویند. استراحت به مدت چند دقیقه سبب بهبودی می‌شود. اگر این علامت در شما وجود دارد؛ هرچه سریع‌تر سیگار کشیدن را متوقف کنید. با یک برنامه‌ی منظم پياده‌روي را شروع كنيد. بعضی داروها ممکن است در بهبودی این افراد تأثیر داشته باشد.
فعالیت‌های ورزشی براي بهبود جریان خون بسیار مفید است و موجب افزایش جریان خون در پاها می‌شود. هرگز سعی نکنید با پاهای زخم شده پیاده‌روی کنید.
قطع عضو
قطع اندام در دیابتی‌ها نسبت به افراد سالم به مراتب بيش‌تر است. در بسیاری از دیابتی‌ها شریان‌ها گرفتار شده و خون‌رسانی به اندام‌ها دچار اختلال شده است.
هم‌چنين بسیاری از دیابتی‌ها، به علت گرفتاری اعصاب، به درک و حس درد قادر نیستند. بنا به دلايل بالا ممکن است در پای آن‌ها زخم و عفونت بوجود آید که در نهایت به قطع عضو منجر شود.
بسیاری از قطع عضوها با کنترل قند خون و کفش مناسب قابل پیش‌گیری است. پس از پایتان به خوبی مواظبت کنید و اگر مشکلی در این زمینه دارید با پزشک خود در میان بگذارید.
یکی از بزرگ‌ترین خطرات برای پاهای شما سیگار کشیدن است. سیگار سبب تنگی و سختی دیواره‌ی عروق می‌شود، در نتیجه خون‌رسانی به پاها مختل مي‌گردد و موجب عدم ترمیم زخم‌ها و عفونت‌ها می‌شود.
بسیاری از بیماران دیابتی که به قطع عضو نياز دارند سیگاری هستند.
