در روزهای پایان هفته که تمایل دارم تا دیروقت بخوابم چه بکنم تا هنگامی که از خواب بیدار می‌شوم قند خون بسیار بالا نداشته باشم؟
اگر تمایل دارید جمعه‌ها تا ساعت 11 صبح بخوابید! ساعت خود را روی 6 صبح میزان کنید تا زنگ بزند. قند خون خود را آزمایش کنید. اگر قندتان بسیار بالا است چند واحد انسولین رگولار و یا آسپارت تزریق کنید. این کار سبب می‌شود قند شما به آرامی پایین بیاید. اگر قند خون‌تان پایین است یک لیوان آب‌میوه و یا شیر بخورید و اگر قند خون‌تان طبیعی است 1 تا 2 واحد انسولین رگولار و یا آسپارت بزنید و دوباره به تخت‌خواب بروید و بخوابید. خواب خوب و جمعه‌ای خوب داشته باشید.
آیا با وجود آن‌که هیچ‌گونه ناراحتی ندارم ممکن است به عوارض دیابت مبتلا باشم؟
بله. با وجود این‌که فکر می‌کنید کاملاً سالم هستید ممکن است به عوارض جدی دیابت مبتلا باشید. برای مثال بسیاری از دیابتی‌ها به نروپاتی دیابتی (صدمه به اعصاب) دچار هستند ولی خودشان هیچ اطلاعی ندارند. ممکن است همین صدمات بی‌سروصدای نروپاتی سبب شود این بیماران از زخم‌های روی پای خود هیچ اطلاعی نداشته باشند و زمانی به طور اتفاق از وجود زخم در کف پای خود اطلاع پیدا کنند که دیر شده باشد یا همین نروپاتی ممکن است باعث شود مشکلات جدی قلبی مانند سکته قلبی در این افراد، فاقد هرگونه درد باشد. یعنی بیمار سکته‌ی قلبی پیدا می‌کند در صورتی که هیچ دردی در قفسه‌ی سینه حس نمی‌کند.
ممکن است بیماران دیابتی به صدمات جدی شبکیه‌ی چشم به علت دیابت مبتلا شده باشند ولی خودشان هیچ اطلاعی نداشته باشند و یا دیابت به کلیه‌های آن‌ها صدمه زده باشد ولی در بیمار هیچ علامتی ایجاد نشود.
بنا بر دلایل بالا است که همه‌ی بیماران دیابتی برای تشخیص عوارض مربوط به دیابت به صورت سالانه غربالگری می‌شوند. بنابراین عدم وجود علایم و حس سلامتی لزوماً نشان‌دهنده سلامتی واقعی نیست.
آیا ممکن است به پره دیابت مبتلا باشم ولی خودم آگاهي نداشته باشم؟
بله. بيش‌تر افراد مبتلا به پره دیابت هیچ گونه علامتی ندارند. در حقیقت ميليون‌ها نفر در سراسر جهان به ديابت مبتلا هستند كه به علت عدم وجود علایم بیماری در موارد خفیف تا متوسط، از بیماری خود اطلاع ندارند. علایم بیماری دیابت نوع 2 به صورت كند و آهسته در فرد بوجود می‌آيد به همین دلیل غالب افراد به آن توجهی نشان نمی‌دهند. علایم بیماری در صورت وجود عبارتند از :
• تشنگی غیر معمول
• تکرر ادرار
• تاري دید
• خستگی مفرط
• عفونت‌های مکرر
• تاخیر در التام زخم‌ها
• بی‌حسی و مور مور شدن دست‌ها و پاها
• عفونت‌های مکرر پوستی، لثه و دستگاه ادراری
چگونه می‌توانم به درمان دیابت به طور مثبت نگاه کنم و در ذهنم منفی‌بافی نکنم؟
هدف واقعی درمان دیابت، بهبود کیفیت زندگی است، در شرایطی که میزان موفقیت درمان دیابت با اندازه‌گیری قند خون مشخص می‌شود؛ میزان کیفیت زندگی با شاخص‌هایی مانند لذت، صلح و عشق مشخص می‌شود. برای تفهیم مطلب می‌توان از داستان‌ها کمک گرفت. برای مثال در یک داستان یونانی چوپان فقیری به نام داوید، با غول بزرگی جنگید و او را از پای درآورد. بنابراین فرد دیابتی همانند داوید با ایمان و اعتقاد در توانایی شکست غول، می‌تواند دیابت را شکست دهد.
به این جمله‌ی نویسنده معروف لوئیزا می‌الکوت (Louiso May Alcott) توجه کنید: «من از طوفان نمی‌ترسم زیرا من یاد گرفته‌ام چگونه کشتی خود را هدایت کنم» مانند هدایت کشتی در هوای طوفانی، درمان و مدیریت دیابت نیز به مهارت ویژه نیاز دارد.
برای هدایت کشتی دیابت باید مدیریت جنبه‌های مختلف فیزیکی آن را یاد بگیریم. این جنبه‌ها عبارت است از روش زندگی، نیازهای تغذیه‌ای، نیازهای دارویی و غیره. به علاوه باید بنیه روحانی، اجتماعی و روانی خود را در برخورد با مشکلات ناشی از دیابت و یا هرگونه مشکل دیگر که در کوران زندگی در مقابل پایمان قرار می‌گیرد بالا ببریم.
چگونه می‌توانم بفهمم به دیابت نوع یک مبتلا هستم و یا نوع 2؟
در دیابت نوع یک، تولید انسولین در بدن متوقف می‌شود. بدن برای آن‌که بتواند غذا را ذخیره و یا استفاده کند به انسولین نیاز دارد.
بیماران نوع 1 غالباً سن پایین دارند و جوان هستند و به طور معمول سن آن‌ها کم‌تر از 40 سال است، چاق نیستند. دیابت به طور ناگهانی به وجود آمده است. ممکن است اظهار کنید قند خون شما در 2 ماه پیش 80 میلی‌گرم درصد بوده ولی اکنون به 300 رسیده است. غالباً با کاهش وزن، پرخوری، پرادراری و پرنوشی همراه است. معمولاً سابقه‌ی خانوادگی دیابت در این خانواده‌ها وجود ندارد. والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع 1، پیوسته در اولین برخورد با پزشک این جمله را تکرار می‌کنند که در خانواده‌ی ما سابقه‌ی این بیماری‌ها وجود ندارد. اگر این بیماران از انسولین استفاده نکنند ممکن است پس از چند روز و یا چند ماه، به کتواسیدوز دیابتی دچار شوند و به اغما بروند.
هر چقدر سن بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 پایین‌تر باشد، سرعت پیشرفت بیماری بیش‌تر و در صورت عدم استفاده از انسولین سریع‌تر به سوی اغما می‌رود. هر چقدر سن فرد مبتلا بالاتر باشد سرعت پیشرفت، کم‌تر است و یک فرد 40 ساله مبتلا به نوع 1 دیابت، حتی ماه‌ها می‌تواند بدون تزریق انسولین ادامه‌ی حیات دهد.
یکی از علایم شایع در دیابت نوع 1، شب‌ادراری در کودکی است که پیش از آن خشک بوده است.
در گذشته به دیابت نوع 1، دیابت وابسته به انسولین (IDDM) می‌گفتند. یعنی دیابتی که فرد برای بقا به تزریق انسولین نیاز دارد. در مبتلایان به دیابت نوع 2، در بدن انسولین تولید می‌شود ولی مقدار آن نسبت به وزن فرد مناسب نیست و به علاوه بدن به خوبی نمی‌تواند انسولین تولید شده را به کار گیرد. به عبارت دیگر در مسیر استفاده از انسولین یک مقاومت نابه‌جا وجود دارد که در انسان‌های سالم این مقاومت وجود ندارد.
دیابت نوع 2 در بسیاری از موارد با رعایت رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی کنترل می‌شود و در مواردی نیز به مصرف دارو نیاز است. در گذشته به این نوع دیابت، دیابت غیر وابسته به انسولین (NIDDM) می‌گفتند. سال‌ها پس از شروع دیابت، بسیاری از این‌ها به مصرف انسولین نیازمند می‌شوند.
ممکن است بیماران دیابتی به صدمات جدی شبکیه‌ی چشم به علت دیابت مبتلا شده باشند ولی خودشان هیچ اطلاعی نداشته باشند و یا دیابت به کلیه‌های آن‌ها صدمه زده باشد ولی در بیمار هیچ علامتی ایجاد نشود.
بنا بر دلایل بالا است که همه‌ی بیماران دیابتی برای تشخیص عوارض مربوط به دیابت به صورت سالانه غربالگری می‌شوند. بنابراین عدم وجود علایم و حس سلامتی لزوماً نشان‌دهنده سلامتی واقعی نیست.
• تشنگی غیر معمول
• تکرر ادرار
• تاري دید
• خستگی مفرط
• عفونت‌های مکرر
• تاخیر در التام زخم‌ها
• بی‌حسی و مور مور شدن دست‌ها و پاها
• عفونت‌های مکرر پوستی، لثه و دستگاه ادراری
به این جمله‌ی نویسنده معروف لوئیزا می‌الکوت (Louiso May Alcott) توجه کنید: «من از طوفان نمی‌ترسم زیرا من یاد گرفته‌ام چگونه کشتی خود را هدایت کنم» مانند هدایت کشتی در هوای طوفانی، درمان و مدیریت دیابت نیز به مهارت ویژه نیاز دارد.
برای هدایت کشتی دیابت باید مدیریت جنبه‌های مختلف فیزیکی آن را یاد بگیریم. این جنبه‌ها عبارت است از روش زندگی، نیازهای تغذیه‌ای، نیازهای دارویی و غیره. به علاوه باید بنیه روحانی، اجتماعی و روانی خود را در برخورد با مشکلات ناشی از دیابت و یا هرگونه مشکل دیگر که در کوران زندگی در مقابل پایمان قرار می‌گیرد بالا ببریم.
بیماران نوع 1 غالباً سن پایین دارند و جوان هستند و به طور معمول سن آن‌ها کم‌تر از 40 سال است، چاق نیستند. دیابت به طور ناگهانی به وجود آمده است. ممکن است اظهار کنید قند خون شما در 2 ماه پیش 80 میلی‌گرم درصد بوده ولی اکنون به 300 رسیده است. غالباً با کاهش وزن، پرخوری، پرادراری و پرنوشی همراه است. معمولاً سابقه‌ی خانوادگی دیابت در این خانواده‌ها وجود ندارد. والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع 1، پیوسته در اولین برخورد با پزشک این جمله را تکرار می‌کنند که در خانواده‌ی ما سابقه‌ی این بیماری‌ها وجود ندارد. اگر این بیماران از انسولین استفاده نکنند ممکن است پس از چند روز و یا چند ماه، به کتواسیدوز دیابتی دچار شوند و به اغما بروند.
هر چقدر سن بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 پایین‌تر باشد، سرعت پیشرفت بیماری بیش‌تر و در صورت عدم استفاده از انسولین سریع‌تر به سوی اغما می‌رود. هر چقدر سن فرد مبتلا بالاتر باشد سرعت پیشرفت، کم‌تر است و یک فرد 40 ساله مبتلا به نوع 1 دیابت، حتی ماه‌ها می‌تواند بدون تزریق انسولین ادامه‌ی حیات دهد.
یکی از علایم شایع در دیابت نوع 1، شب‌ادراری در کودکی است که پیش از آن خشک بوده است.
در گذشته به دیابت نوع 1، دیابت وابسته به انسولین (IDDM) می‌گفتند. یعنی دیابتی که فرد برای بقا به تزریق انسولین نیاز دارد. در مبتلایان به دیابت نوع 2، در بدن انسولین تولید می‌شود ولی مقدار آن نسبت به وزن فرد مناسب نیست و به علاوه بدن به خوبی نمی‌تواند انسولین تولید شده را به کار گیرد. به عبارت دیگر در مسیر استفاده از انسولین یک مقاومت نابه‌جا وجود دارد که در انسان‌های سالم این مقاومت وجود ندارد.
دیابت نوع 2 در بسیاری از موارد با رعایت رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی کنترل می‌شود و در مواردی نیز به مصرف دارو نیاز است. در گذشته به این نوع دیابت، دیابت غیر وابسته به انسولین (NIDDM) می‌گفتند. سال‌ها پس از شروع دیابت، بسیاری از این‌ها به مصرف انسولین نیازمند می‌شوند.