کنترل شدید و دیابت نوع 2
پزشکان عقیده دارند کنترل شدید در بیماران نوع 2 نیز در پیشگیری از عوارض مفید است. برخي پزشکان 7 سالگی و برخي دیگر 13 سالگی به بعد را برای شروع کنترل شدید مناسب می‌دانند. افراد سالخورده نیز برای کنترل شدید مناسب نیستند.
در مطالعه DCCT، فقط بیماران نوع یک مورد مطالعه قرار گرفتند. ولی پزشکان عقیده دارند کنترل شدید در بیماران نوع 2 نیز در پیشگیری از عوارض مفید است. بيش‌تر بیماران نوع 2، انسولین مصرف نمی‌کنند. پس چگونه کنترل شدید انجام دهند؟یکی از راه‌ها کاهش وزن است. کاهش وزن ممکن است قند شما را طبیعی کند. کلید کاهش و حفظ وزن ، تغییر رفتار شما است. کم‌تر بخورید و بیش‌تر فعّال باشید. پزشک شما می‌تواند در دستیابی به این مهم به شما کمک کند. حتی اگر به کاهش وزن نیازنداشته باشید و وزن‌تان طبیعی باشد، انجام فعالیت‌های ورزشی در کنترل قند شما بسیار مفید است. ورزش سبب می‌شود سلول‌های شما به راحتی بتوانند از قند استفاده کنند.
برای کنترل شدید باید قندتان را به طور منظم اندازه بگیرید. در مورد این‌که چند بار در روز قندتان را آزمایش کنید با پزشک خود مشورت نمایید. در مورد بعضی مبتلایان به دیابت نوع 2، اندازه‌گیری یک بار در روز و یا حتی یک بار در هفته قند خون کافی است. اگر کاهش وزن و انجام ورزش موجب طبیعی شدن قند شما نشود؛ پزشک شما دارو تجویز خواهد کرد. اگر مصرف داروهای خوراکی، قند شما را طبیعی نکند؛ به انسولین نیاز دارید. همه‌ي بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ، پيش از شروع کنترل شدید، با پزشک خود مشورت نمایند.
کنترل شدید برای تمام افراد مناسب نیست.
کودکان برای انجام کنترل شدید مناسب نیستند و نباید این درمان روی آن‌ها انجام شود. مغز آن‌ها برای تکوین، به گلوکز نیاز دارد. بنابراین اگر کنترل شدید موجب افت مکر،ر قند خون شود؛ برای تکوین مغز آن‌ها مضر است.
برخي پزشکان 7 سالگی و برخي دیگر 13 سالگی به بعد را برای شروع کنترل شدید مناسب می‌دانند. افراد سالخورده نیز برای کنترل شدید مناسب نیستند. افت قند خون در آن‌ها ممکن است به سکته‌های مغزی و یا قلبی منجر شود. به علاوه هدف کنترل شدید جلوگیری از عوارض دیابت در سال‌های بعد است. کنترل شدید مناسب افراد سالمی است که انتظار داریم حداقل 10 سال یا بیش‌تر زنده بمانند.
بسیاری از افرادی که در گذشته به عوارض قند خون مبتلا شده‌اندنیز مناسب کنترل شدید نیستند. براي مثال کسانی که به نارسایی کلیه مبتلا شده‌اند، یا بینایی خود را به مقدار زیادي از دست داده‌اند؛ مناسب نیستند. کمک به این افراد با کنترل شدید، دیگر بي‌فايده است.
مبتلایان به بیماری‌های عروق کرونر قلبی همانند کسانی که سکته‌های قلبی و یا آنژین صدری داشته‌اند و یا پزشک معالج گفته که عروق قلبی آن‌ها دچار انسداد شده است نیز مناسب کنترل شدید نیستند.
همچنین کسانی که سابقه ی هیپوگلیسمی (افت قند خون) بدون علایم هشداردهنده را دارند نیز نباید روی کنترل شدید قرار بگیرند.
